1. Rozpoznawanie obrazków i ich elementów:

a) Wyszukiwanie z całego kompletu obrazka do pary.

b) Gra – dobieranka MEMO.

c) Domino obrazowe ( z cyframi, literami )

d) Dziecko otrzymuje planszę, na której po lewej stronie narysowane są przedmioty znane dziecku. Luźne kartoniki z odpowiednimi obrazkami dopasowują do przedmiotów na planszy, np. plansza: farby, wazoniki,szczoteczka do zębów: kartoniki : pędzel, kwiaty, pasta do zębów.

2. Układanie obrazków w szeregu wg kolejności w jakiej były pokazywane.

3. Rozpoznawanie i układanie obrazków wg instrukcji słownej:

a) Po położeniu obrazków pytamy np.: „Jaki obrazek leży po lewej stronie od dołu ?” itp.

b) Przed dzieckiem kładziemy dwie kartki. Na górnej kartce są już ułożone obrazki po lewej   i po prawej stronie. Dziecko otrzymuje zestaw takich samych obrazków. Polecenie: „ Ułóż obrazek z prawej strony u dołu”. Dziecko musi rozpoznać jaki to obrazek znajduje się w tym miejscu górnej kartki, odszukać taki sam i położyć na dolnej kartce.

4.Dobieranie części do całego obrazka.

Dziecko otrzymuje obrazek i oddzielnie fragmenty tego obrazka. Zadaniem dziecka jest dobranie wycinka do obrazka i położenie we właściwym miejscu. Można wykorzystać puzzle o różnej liczbie elementów.

5.Wyodrębnienie różnic między obrazkami pozornie identycznymi:

a) Dziecko otrzymuje dwa obrazki różniące się kilkoma szczegółami. Zadaniem dziecka jest odszukanie i wskazanie tych różnic

b) Dziecko otrzymuje serie obrazków różniących się kilkoma szczegółami. W serii znajdują się dwa obrazki jednakowe, które dziecko ma odnaleźć

c) Wyodrębnienie z grupy przedmiotów, obrazków tego, który „ nie pasuje” do pozostałych.

6.Różnicowanie przedmiotów i figur:

a) rozpoznawanie kształtów i kolorów. Dziecko otrzymuje duży klocek  i musi określić jego cechy słowami oraz w zestawie klocków małych wyszukać taki sam.

b) dziecko otrzymuje karton z rysunkiem. Zadaniem dziecka jest podać ile i jakie figury występują w danym rysunku,

c) określamy słowami dowolny klocek ( np. weź do ręki klocek mały, trójkątny, zielony ). Dziecko w zestawie klocków wyszukuje właściwy oraz pokazuje ten sam kształt i kolor na planszy z figurami geometrycznymi.

7.Składanie obrazków z części wg stopniowania trudności:

a) Obrazki pocięte wg linii regularnych,

b) Obrazki pocięte wg linii nieregularnych,

c) obrazki pocięte wg dużej ilości części. Do pocięcia można wykorzystać pocztówki, zamalowane obrazki

8.Ćwiczenia w układaniu dowolnych kompozycji z figur geometrycznych i

figur według wzoru.

9.Odnajdywanie schowanego klocka ( lub różne przedmioty ).

Na stole leżą rozsypane klocki ( lub przedmioty).  Chowamy dowolny klocek, a dziecko musi określić, którego klocka brakuje oraz pokazać gdzie leżał. Utrudnienie: chowanie kilku klocków.

10.Zabawy w „ domino”.

a) Dokładanie do siebie klocków różniących się jedną cechą ( np. kształtem ),

b) Dokładanie do siebie klocków różniących się dwiema cechami ( kształtem i wielkością).

11.Określenie położenia przedmiotów względem siebie:

12. Porównywanie przedmiotów i obrazków różnej wielkości.

13.Odwzorowywanie manipulacyjne figur z gotowych elementów, zgodnie z podanym wzorem:

a) Układanie z zapałek na kartonie figur według modelu,

b) Odtwarzanie różnych konstrukcji z plasteliny, zapałek, igielitu, słomy,

c) Układanie a później przyklejanie wyciętych uprzednio różnokolorowych figur geometrycznych,

d) Układanie bardziej złożonych konstrukcji z klocków.

15. Odwzorowywanie graficzne szlaków, ornamentów i kompozycji przy użyciu szablonów:

16. Odtwarzanie kształtów przez łączenie punktów lub zamalowywanie specjalnie oznaczonych pól:

a) Uzupełnianie niekompletnych figur lub elementów liter, których dalsza część składa się z kropek lub kresek,

b) Dzieci otrzymują obrazki wycięte z czasopism dziecięcych, których pola oznaczono kropkami , należy połączyć lub pomalować, aby dowiedzieć się co kryje obrazek.

 

 

 

Proponowane ćwiczenia percepcji słuchowej:

• Zabawy w wykonywanie poleceń
• Rozpoznawanie osób na podstawie barwy ich głosu
• Rozpoznawanie różnych instrumentów lub innych dźwięków z życia
• Rozpoznawanie struktur rytmicznych i ich odtwarzanie
• Wyodrębnianie słów na początku, w środku i na końcu zdania
• Tworzenie wyrazów zaczynających się określoną sylabą lub literą
• Segregowanie obrazków wg pierwszej głoski
• Naśladowanie, powtarzanie tekstu wypowiedzianego przez inną osobę
• Powtarzanie coraz większej ilości słów wypowiadanych przez inną osobę

Słuch fonematyczny

Przykładowe ćwiczenia

• wyróżnianie wyrazów w zdaniu,
• wyróżnianie sylab w wyrazie, najlepiej za pomocą klaskania (jedna sylaba- jedno klaśnięcie), oprócz tego można bawić się w kończenie wyrazów, podajemy pierwszą sylabę, np. ko-, a dziecko dodaje - ło (koło).
• wyróżnianie głosek w wyrazach- najpierw na początku wyrazu, potem na końcu i w środku. Można użyć do tego obrazków, spośród, których dziecko wyszuka obrazki zaczynające się lub kończące na daną głoskę.
• wymyślanie rymujących się wyrazów .
• układanie kilku wyrazów w kolejności od najkrótszego do najdłuższego (a, po, las, okno, lalka)
• rysowanie przedmiotów zaczynających się (kończących, lub mających w środku) na daną głoskę.
• słuchanie  wierszy, w których występuje jak najwięcej dźwięków do naśladowania. Można wykorzystać następujące utwory: Lokomotywa, Ptasie radio, Kotek.
• dobieranie w pary wyrazów, które różnią się tylko jedną głoską (koza- kosa, mama- dama, tata- data, pije- bije, Ala- Ola).
• podkreślanie czerwoną kredką wyrazów, które "syczą", a niebieską, tych, które "szumią" (sok, puszka, szachy, postój, proszek, ser).
• Rozpoznawanie głosów zwierząt zarejestrowanych na taśmie magnetofonowej.
  Najpierw będą to głosy zwierząt najbardziej znanych: psa, kota, krowy, kury, koguta, kaczki, gęsi, konia, kurcząt, świni, żaby, gołębia; potem głosy zwierząt, z którymi dzieci stykają się rzadziej, np.: kozy, osła, lwa, mewy, wrony, wróbla, bociana itp.;
• Chłopców sprawdzić możemy przy rozpoznawaniu odgłosów charakterystycznych dla pojazdów: samochodu, traktora, pociągu, motocykla, tramwaju, wozu straży pożarnej, karetki pogotowia, statku, roweru, wrotek, deskorolki, itp.;
• Dość trudnym, wymagającym dużego skupienia, jest zadanie odgadnięcia odgłosów docierających zza przysłony (parawanu), albo z sąsiedniego pomieszczenia. Może to być np.: odgłos przelewania wody, rozdzierania papieru, telefonu, przesuwania krzesła, upadku piłki, gwizdu czajnika, brzęku kluczy, itd.;
• Udzielanie przez dzieci odpowiedzi na pytanie: co słyszysz? Dziecko z zamkniętymi oczami wsłuchuje się w ciszę - żadne dźwięki nie są wytwarzane celowo. Po krótkim czasie wsłuchiwania się określają, co słyszy: stukot butów o bruk, skrzypnięcie drzwi, szczekanie psa, odgłos samochodów, ptaków, rozmowy ludzi itp.;
• Słuchowa analiza podanego rytmu i ruchowe jego odtwarzanie poprzez wyklaskiwanie, wystukiwanie, wytupywanie;
• Graficzne odtwarzanie wysłuchanego rytmu (rysowanie kropek lub linii). - odtwarzanie rytmiczne układów przestrzennych - na podstawie układu np. klocków, dziecko wystukuje lub wyklaskuje rytm;
• Rytmiczne wypowiadanie treści krótkich wierszy (z wyklaskiwaniem);
• zabawa "Kto to?" - rozkładamy zestaw obrazków (figurek) zwierząt - kot, pies, kura, krowa, koza, kogut, świnka, koń itp. Dziecko nazywa zwierzęta . Następnie mówimy wyraz sylabami, a dziecko dokonuje syntezy i wypowiada cały wyraz wskazując zwierzątko (po kilku razach następuje zmiana ról);
• Rozpoznawanie obrazków zaczynających się od tej samej sylaby;
• Rozpoznawanie obrazków kończących się tą samą sylabą;
• Sztafeta sylabowa - tworzenie wyrazów rozpoczynających się od tej samej sylaby - mama, makaron, marzenia, makrela itp. lub kończących się tą samą sylabą np. piżama, rama, mama, tama itp.;
• Łańcuch sylabowy - rozpoczynamy zabawę wypowiadając dwusylabowy wyraz, dziecko powtarza wyraz i dzieli go na sylaby. Druga sylaba staje się początkiem nowego wyrazu powstałego np: wa - ta (wata), ta - ma (tama), ma - ki (maki), ki - je (kije), je - my (jemy), my - dło (mydło) itak aż do wyczerpania pomysłów;
• Analiza z podskokami - podajemy dziecku wyraz, a jego zadaniem jest podzielić go na sylaby, ale po wymówieniu każdej z nich musi podskoczyć np. balony- ba(podskok) - lo(podskok) - ny(podskok);
•  wyszukiwanie w pomieszczeniu nazw przedmiotów rozpoczynających się na daną głoskę np.: (a, g, r, d)
• posłuchaj i zapamiętaj jak najwięcej wyrazów ,a potem spróbuj powtórzyć np.(Marek bawi się dużym samochodem ciężarowym w piaskownicy).

- gry w szachy, bierki, Memory, puzzle, Tangram, Scrabble ,żonglowanie
- wpatrywanie się w wyznaczony punkt przez coraz dłuższy odcinek czasu - rozpoczynając od 30 sekund.
- odtwarzanie z pamięci wcześniej obserwowanych przedmiotów (słownie lub rysunkowo)
- wyszukiwanie szczegółów na rysunkach lub różnic między ilustracjami
- rysowanie w obrębie konturów, kopiowanie przez kalkę, rysowanie po śladzie, kolorowanie      drobnych elementów, labirynty, łączenie wyznaczonych punktów.
- mozaikowe układanki, geometryczne domino, różnicowanie podobnych kształtów figur, odtwarzanie z pamięci układów klocków
- składanie całości z części, dobieranie części do całości
- zabawa w kończenie słów dowolną sylabą, rebusowe loteryjki, tworzenie nowych wyrazów z liter innego wyrazu po ich przestawieniu
- tworzenie słów z wypowiedzianych sylab (scalanie sylab wg kolejności lub po ich przestawieniu)
- wysłuchiwanie ukrytego wyrazu w innym wyrazie
- odtwarzanie struktur dźwiękowych - według wzoru, różnicowanie dźwięków, graficzne odtwarzanie słyszanych dźwięków
- lepienie z plasteliny, zabawy konstrukcyjne, majsterkowanie, układanie kompozycji według wzoru, nawlekanie koralików, malowanie pędzelkiem na szkle.
- słuchanie „książek mówionych” lub tekstu czytanego głośno przez osobę dorosłą z jednoczesnym śledzeniem tekstu, po czym - opowiadanie treści

Ćwiczenie 1

Dziecko siedzi na podłodze. Zamyka oczy. Druga osoba rysuje mu na plecach np. domek, słońce, kwiat itp. Następnie pytamy je, co zostało narysowane. Jeśli dziecko nie potrafi odpowiedzieć na pytanie - czynność powtarzamy.

Ćwiczenie 2

Dziecko zamyka oczy. Dajemy polecenie, aby skoncentrowało się na dochodzących dźwiękach z otoczenia. Dajemy mu czas na wsłuchanie się. Następnie pytamy, co słyszało, jaki dźwięk przypadł mu do gustu, co go drażniło. Jaki jest najbliższy dźwięk, który słyszysz? Jaki jest najgłośniejszy? Jaki najcichszy? Jaki najdalszy?

Ćwiczenie 3

Zawiązujemy dziecku oczy. Następnie prosimy, aby wysunęło dłonie do przodu. Podajemy mu do ręki przedmiot z otoczenia. Dajemy mu chwilę na poznanie tego przedmiotu. Następnie pytamy z jakiego materiału jest zrobione, czy jest ciepły czy zimny, do czego może służyć i czy dziecko wie, co to jest.

Ćwiczenie 4

Układamy przed dzieckiem obrazki z przedmiotami codziennego użytku oraz z otoczenia znanego dziecku. Następnie oddalamy się od niego i szeptem opowiadamy o danym przedmiocie. Zadaniem dziecka jest unieść do góry ten obrazek, o którym mu opowiadamy.

Ćwiczenie 5

Zabawa dla pary. Jedna osoba usiłuje być poważna i nawet nie uśmiechać się. Partner ma za zadanie rozśmieszyć ją. Kiedy mu się to uda, partnerzy zamieniają się rolami.

1. Dziecięce liczenie

•sprawne liczenie i rozróżnienie błędnego liczenia od poprawnego

•umiejętność wyznaczenia wyniku dodawania i odejmowania w zakresie 10 „w pamięci” lub na palcach.

 2. Operacyjne rozumowanie na poziomie konkretnym w zakresie:

•uznawania stałości ilości nieciągłych (zdolność do wnioskowania o równoliczności mimo obserwowanych zmian w układzie elementów porównywanych zbiorów).

•wyznaczanie konsekwentnych serii (zdolność do ujmowania każdego z porządkowanych elementów jako mniejszego od nieuporządkowanych i jednocześnie jako największego w zbiorze już uporządkowanym)

3. Zdolność do odrywania się od konkretów i posługiwanie się reprezentacjami  symbolicznymi w zakresie:

•pojęć liczbowych (aspekt językowo-symboliczny)

•działań arytmetycznych (formuła arytmetyczna i jej przekształcanie)

•schematu graficznego (uproszczone rysunki)

 4. Zdolność do syntetyzowania i integrowania funkcji percepcyjno – motorycznych.

•sprawne odwzorowywanie złożonych kształtów, rysowaniu i konstruowaniu

5. Dojrzałość emocjonalna

•pozytywne nastawienie do samodzielnego rozwiązywania zadań

•odporność emocjonalna na sytuacje trudne intelektualnie w sposób racjonalny pomimo przeżywanych napięć)

 

1. Rozwijanie operacyjnego rozumowania dzieci. Jest to wspomaganie rozwoju inteligencji operacyjnej poprzez stworzenie dzieciom możliwości do treningu intelektualnego w szczególności w tych zakresach, które stanowia podstawę dla uczenia się matematyki w szkole. Wyróżnić tu należy:
   1. Kształtowanie świadomości schematu własnego ciała oraz orientacji przestrzennej – poznanie schematu własnego ciała i wyprowadzenie od niego kierunków przestrzeni. Ustalenie położenia przedmiotów w stosunku do siebie, innej osoby, a także przyjętego układu odniesienia. Umowy stosowane w organizacji przestrzeni. Ćwiczenia w badaniu i określaniu przestrzeni.
   2. Różnicowanie i klasyfikacja – Badanie i segregowanie obiektów na poziomie par, łańcuszków i kolekcji. Gry i zabawy wymuszające tworzenie kategorii rozłącznych. Klasyfikacja z uwzględnieniem dwóch i więcej cech. Podkreślanie sensu klasyfikacji prze grodzenie lub stosowanie graficznych reprezentacji.
   3. Rytmy, kontynuacja i przekształcenia – badanie układów rytmicznych, ustalanie prawidłowości i kontynuowanie ich. Badanie schematów dla uchwycenia struktury, wprowadzenie zmian, a potem próby przywracania stanu poprzedniego. Tworzenie szeregów o powtarzającym się rytmie, a także serii złożonych z elementów różniących się od siebie w ustalony sposób.
   4. Wyznaczanie konsekwentnych serii – badanie i układanie obiektów w serie wg narastającej lub malejącej cechy. Numerowanie i liczenie przedmiotów ułożonych w takie serie, a potem ustalanie miejsca któregoś z nich i badanie cech przedmiotów poprzednich i następnych.
   5. Problem stałości liczby elementów w zbiorze przy takich zmianach ułożenia, które sugerują, że jest ich więcej lub mniej – ustalanie równoliczności porównywanych zbiorów. Liczenie i ustawianie w pary. Próby odwracania zmian w układzie przedmiotów dla uświadomienia sobie stałości liczby elementów w zbiorze.
   6. Miara i sens mierzenia – porównywanie „na oko” i szukanie sposobów precyzyjniejszego określania długości i wysokości. Własna sylwetka jako narzędzie pomiaru: ocena wielkości przedmiotów w stosunku do siebie, ustalanie długości krokami lub stopa za stopą. Wykorzystywanie swoich dłoni i ramion dla określania długości przedmiotów. Stosowanie kijka jako narzędzia pomiarów. Problem stałości długości: porównywanie dwóch obiektów, zmiana wyglądu jednego z nich sugerująca inną długość, formułowanie hipotez dotyczących długości, a potem odwracanie zmiany aby sprawdzić trafność sądu. 
   7. Problem stałości masy (tworzywa) – porównywanie i ustalanie jednakowej ilości, wprowadzanie zmian sugerujących, że jest więcej lub mniej, formułowanie hipotez dotyczących ilości, a potem odwracanie zmian dla sprawdzenia swojej hipotezy.
   8. Problem stałości ilości cieczy w naczyniach przy zmianach sugerujących, że jest jej więcej lub mniej – Ustalanie równej ilości płynu w naczyniach, przelewanie do innych naczyń, formułowanie hipotez dotyczących ilości płynu, odwracanie zmian (przelanie na powrót) dla sprawdzenia swojej hipotezy. Badania, czy w naczyniach jest tyle samo cieczy przez czerpanie jej np. kubeczkiem.
   1. Różnicowanie zmian zachodzących w czasie, a także przewidywanie zdarzeń – szeregowanie zdarzeń wg ich następstwa. Obserwacja skutków i łączenie ich z przyczynami. Porządkowanie zdarzeń w logiczny ciąg. Wyodrębnianie odległości w czasie (interwałów) i próby określenia, ile czasu upłynęło od tego do tego momentu. Badanie, ile czasu trwało wykonanie określonej czynności. Obserwacja rytmu dnia i nocy, dni tygodnia, pór roku i miesięcy.
      2. Dziecięce liczenie. Jest to kształtowanie umiejętności liczenia obiektów, dodawania i odejmowania, a także ustalania gdzie jest więcej przedmiotów. Wyróżnić tu należy:
         1. Kształtowanie umiejętności liczenia obiektów w zakresie dostępnym dla dziecka – bez ograniczeń lecz z pobudzaniem motywacji, aby liczyło tak daleko, jak tylko potrafi. Stwarzanie sytuacji, które sprzyjają uświadamianiu prawidłowości, które musza być przy liczeniu przestrzegane.
         2. Ustalanie wyniku dodawania i odejmowania – określanie wyniku dodawania i odejmowania poprzez manipulowanie przedmiotami i liczenie ich. Ustalanie wyniku na podstawie „liczenia na palcach” lub innych zastępnikach (zbiorach zastępczych) np. na patyczkach, kamykach. Próby obliczania wyniku „w pamięci”.
         3. Ustalanie, w którym zbiorze jest wiecej elementów – liczenie elementów w każdym z porównywanych zbiorów, a potem (dla sprawdzenia) ustawianie ich w pary. Ustalanie równoliczności poprzez łączenie w pary po jednym elemencie z porównywanych zbiorów, a potem przeliczanie dla ustalenia, ile ich jest (sprawdzenia).
            3. Wdrażanie dzieci do konwencji logicznych, w których utrzymane jest szkolne nauczanie matematyki. Jest to łagodne wprowadzenie dzieci w szkolny sposób uczenia się matematyki. Można tu wyróżnić następujące treści:

1. Przekształcanie sytuacji życiowych w zadania „do rozwiązania” i rozwiązywanie ich w dostępny dla dziecka sposób – układanie i rozwiązywanie zadań z treścią, ustalanie wyniku poprzez policzenia przedmiotów. Stosowanie symulacji i liczenie na zbiorach zastępczych (liczenie na palcach, patyczkach…), obliczanie wyniku „w pamięci”.
2. Wdrażanie dzieci do swobodnego przechodzenia z jednego poziomu reprezentacji na inny (z enaktywnego na ikoniczny, z ikonicznego na symboliczny, z enaktywnego na symboliczny…) – posługiwanie się uproszczonymi rysunkami, dla podkreślenia tego, co najważniejsze. Kodowanie i dekodowanie informacji – posługiwanie się różnymi znakami umownymi. 
3. Układanie przypisów gier, a potem stosowanie się do takich umów – przybliżanie dzieciom sensu gry-ściganki. Układanie gier-opowiadań, a także gier o mocno zaznaczonych czynnościach matematycznych. Trening w wytrzymywaniu napięć związanych z niepowodzeniem.
   4. Kształtowanie odporności emocjonalnej i wdrażanie do racjonalnego zachowania się w sytuacjach pełnych napięć. Rozwijanie zdolności do wysiłku intelektualnego podczas pokonywania trudności.

1. Wdrażanie do rozumienia komunikatów werbalnych i niewerbalnych kształtowanie nawyku przekazywania komunikatu drugiej osobie z troska, aby ona zrozumiała. Trening koncentrowania się na wypowiedziach (umiejętność słuchania) i czynnościach drugiej osoby.
2. Uczenie sposobów radzenia sobie z przeszkodami utrudniającymi wykonanie zadania do końca – rozwijanie zdolności skupiania uwagi na zadaniu. Próby dzielenia złożonej instrukcji na części, aby można ja było zapamiętać, a potem realizować. Nawyk sprawdzania poprawności rozwiązania zadania. Wyciszenie tendencji do byle jakiego realizowania zadań i poleceń.
3. Rozwijanie zdolności do znoszenia nadmiernych napięć i mobilizowania swoich sił, aby osiągnąć obrane cele – kształtowanie nawyku korzystnego reagowania na pojawiające się trudności, sposoby mobilizowania się do wysiłku i wytrwania: słowne mobilizowanie się, samoinstruowanie się, przepowiadanie tego, co trzeba jeszcze zrobić itd. Rozwijanie tendencji do radosnego reagowania nawet na małe sygnały sukcesu i czerpania radości z samodzielnego pokonywania trudności.

 

GRY I ZABAWY ROZWIJAJĄCE KLASYFIKOWANIE I DEFINIOWANIE

PRZESYŁKI

 Wkładamy do koperty, koszyka kartoniki określające cechy guzików, dziecko wybiera je, a dorosły  sprawdza zgodność zamówienia z przysłanym towarem. Można użyć guzików, klocków, figur geometrycznych.

ZGADNIJ JAKI TO GUZIK, KLOCEK

Dziecko chowa guzik, dorosły za pomocą kartoników zgaduje jaki to guzik.

Wskazuje najpierw kartonik określający kolor z równoczesnym pytaniem czy jest on zielony itp., dziecko odpowiada twierdząco lub przecząco, potem ustala się ilość dziurek i wielkość

 

POWIEDZ CO WYBRAŁAM

 Ustawiamy na stole różne przedmioty. Zadaniem dziecka jest wybranie jednego z nich. Zadajemy pytania: „czy jest to coś z papieru” itp. Dziecko odpowiada twierdząco lub przecząco. Utrudnieniem może być rysowanie przedmiotów na kartce.

 

O JAKIM ZWIERZĄTKU MYŚLĘ  zabawa w odgadywanie zwierząt.

Pomyśl i wybierz sobie zwierzątko. Narysuj je na kartce - kartkę schowaj.

 zadajemy pytania : czy mieszka w lesie?  -czy hodują go ludzie ?itp.

 

 „Czarodziejski worek”- zabawa dydaktyczna z wykorzystaniem klocków.

Rozpoznawanie figur geometrycznych za pomocą dotyku, określanie takich cech jak: kształt, wielkość, kolor.

Dziecko wkłada rękę do woreczka z klockami chwyta jeden do ręki i mówi np. jest okrągły duży gruby. Inne dzieci odgadują jaki to klocek –koło duże grube. Po wyjęciu klocka określają kolor.

 

„ Układamy pajacyka” – zabawa dydaktyczna

Utrwalenie znajomości figur geometrycznych układanie kompozycji zgodnie ze słowami wiersza, używanie określeń dotyczących wielkości: duży mały.

Przedszkolaczek Jacek to majster nie lada,

popatrzcie jak sprawnie mozaikę układa.

zrobił domek, dwie choinki, pociąg towarowy,

a z tych figur zaraz będzie pajacyk gotowy.

bardzo proszę i wy także weźcie się do pracy,

a ja powiem co potrzeba, żeby był pajacyk.

Jedno koło, jeden kwadrat, cztery prostokąty

głowa, brzuszek, ręce, nogi, kapelusz trójkątny.

Trzeba zrobić jeszcze butki z prostokątów małych.

No i proszę- już pajacyk zrobiony jest cały.

 

 „ Który klocek przeskoczy dalej”- Układanie klocków w kilku pętlach .

Układamy na podłodze obręcze lub rysujemy kilka dużych kół. Na każdej obręczy umieszczamy etykietki oznaczające: wielkość,  grubość, kolor, kształt klocka. Ze stosu klocków umieszczonych obok obręczy dziecko zabiera jeden np. duże, grube, niebieskie koło.

 Podchodzi do obręczy i mówi: „jesteś duży- hop”, przeskakuje  obręcz zewnętrzną, następnie mówi: „ jesteś gruby – hop”- przeskakuje drugą obręcz, wreszcie mówi: nie jesteś czerwony – stop”.  Obserwujemy poprawność wykonania, zabawę Po zakończeniu zabawy przyglądamy się otrzymanemu układowi  klocków   na ziemi, mogą przeliczać w której obręczy jest więcej.

Codzienne sytuacje dostarczają mnóstwo okazji do intuicyjnego określania aspektu porządkowego liczby np.:

• na spacerze można wyodrębnić obiekty do policzenia, zastanowić się, ile ich jest- dużo, mało, a może da się je policzyć?
• Usiądziemy na piątej ławce, która to jest?
• Podobne doświadczenia dziecko może zdobyć w trakcie porządkowania biblioteczki, układając zabawki itp.

 

Rozumieniu, że liczba elementów w zbiorze jest stała mimo zmiany ich układu mogą służyć takie sytuacje jak:

• Nakrywanie do stołu np. trzeba ustalić ile osób będzie jadło obiad, ile potrzeba krzeseł, talerzy, łyżek, widelców, trzeba policzyć, czy wszystkiego jest np. cztery, bo tyle osób będzie jadło obiad,
• Wekowanie- dziecko może wybierać słoiki, a potem kompletować wieczka, może nałożyć wieczko na każdy słoik, policzyć osobno słoje, potem wieczka itp.,
• Zakupy- dziecko sprawdza np. czy kupionych jabłek starczy dla każdego, czy jabłek jest tyle, ile osób itp.
• Bardzo kształcące są zwykłe zajęcia w kuchni, rodzice muszą jednak pozwolić dziecku przesypywać, odsypywać, a potem odmierzać miarką i liczyć, ile trzeba np. łyżek cukru, ile mąki, ile nalać kompotu, aby było sprawiedliwie, po równo.
• Przygotowanie posiłków i pieczenie ciasta, to sytuacje znakomicie nadające się do badania przekształceń zmieniających wygląd cieczy i masy, a także do gromadzenia doświadczeń dotyczących ustalania proporcji i przewidywania efektu końcowego procesu zmian.
• Podróż z dzieckiem samochodem, koleją jest również źródłem wielu inspiracji do tworzenia przez dziecko, rodzica zagadek matematycznych.
•  wykorzystywanie dziecięcych gier, głównie planszowych, właściwie dobranych i pożytecznych.

Podczas rozgrywania gier można:

• uczyć dzieci panowania nad sobą, także w sytuacji, kiedy nie wszystko przebiega po myśli dziecka,
• wyrabiać refleks i szybką orientację w tym, co jest aktualnie ważne do osiągnięcia celu,
• kształtowanie umiejętności interpersonalne dzieci, ważne dla zgodnego współdziałania w grupie,
• rozwijać dziecięcą pamięć, mowę i myślenie,
• doskonalić umiejętności matematyczne.